Ik hoor regelmatig van mensen die zich aanmelden dat ze eraan twijfelen of ze wel hulp mogen vragen. Ze vragen zich af of hun eetstoornis wel erg genoeg is. "Het valt bij mij wel mee" denken ze, terwjil ze anderen zien in de media die in een ogenschijnlijk ernstigere situatie zitten. Er kunnen veel soorten twijfels zijn. Twijfel jij ook om hulp te zoeken? Lees dan hier verder.

​

 

​

Je hebt alle recht om hulp te zoeken en die te ontvangen, ongeacht of jouw eetstoornis/eetprobleem voldoet aan de gestelde criteria van een eetstoornis of er uitziet als een eetstoornis zoals die in de media wordt geportretteerd. Er zijn vele vormen van een eetstoornis. De ernst, intensiteit, duur en uitingsvormen verschillen per persoon. Die dingen zeggen niets over de last die iemand ervaart in zijn of haar leven, hoe hoog de lijdensdruk is, hoe zeer iemand eronder gebukt gaat. De persoon zelf is de enige die dat ten diepste kan voelen. Onder een ogenschijnlijk (van de buiten kant uitziende) milde vorm van een eetstoornis kan een enorme lijdensdruk schuilgaan. Dat is aan de buitenkant niet af te lezen.

​

Er is in mijn ogen dan ook een vraag die véél belangrijker is dan het voldoen aan criteria: Heb je er last van of belemmert het jou in jouw leven? Kun je door jouw eetstoornis of eetprobleem niet meer alles doen wat je eigenlijk graag doet of zou willen doen? Is je antwoord "ja" op deze vragen, overweeg dan om hulp te zoeken. Laten we samen op weg gaan om jouw leven te verrijken, samen ervoor zorgen dat de aandacht uitgaat naar waar je wilt dat het leven om gaat in plaats van over eten of niet eten. Je hoeft niet met je eetstoornis of eetprobleem te blijven rondlopen. Verandering is mogelijk!

​

​